Mount Rinjani is een actieve vulkaan op het Indonesische eiland Lombok van wel 3726 meter hoog. Het is de op één na hoogste vulkaan van Indonesië. Mount Rinjani beklimmen is een ervaring die je zeker niet mag missen, wanneer je door Indonesië gaat reizen. Het is zowel fysiek als mentaal een extreem zware trekking, maar het is ook een ervaring die je nooit meer zult vergeten. Het opzoeken van je fysieke grenzen en de unieke uitzichten tijdens de tocht maken het beklimmen van Mount Rinjani waarschijnlijk één van de hoogtepunten van je reis door Indonesië, zowel letterlijk als figuurlijk. In dit blog beschrijf ik van dag tot dag hoe onze 3-daagse trekking is geweest en deel ik handige tips.
Dag 1 – De trekking tot het eerste basiskamp
Vanmorgen stond de wekker om 6.00 uur. Na een eenvoudig, maar goed ontbijt bij onze homestay in Senaru werden we om 7.15 uur opgehaald door onze gids van het Rinjani Trekking Center. Samen met hem reden we naar het hoofdkantoor, waar we de laatste administratie moesten afronden en onze backpacks achter konden laten.
Vervolgens reden we met een driver, onze gids en twee dragers richting de start van de trekking. De dragers zullen de komende dagen onze tent, slaapzakken en eten en drinken de berg op tillen. Ongekend knap wat een gewicht deze mannen wegtillen de berg op en dat allemaal op teenslippers. Ze dragen een bamboestok op hun schouders met aan weerszijden grote manden, waar alle benodigdheden voor onderweg in zitten.
De trekking begint bij een eenvoudig pad, zoals je in Nederland een pad door een weiland zou hebben. Het lijkt echter eenvoudig, maar je maakt al snel een hoop hoogtemeters. Naar Pos 1 is het ongeveer een uur lopen, alvorens we even mogen rusten en wat kunnen eten en drinken. Deze route is goed te doen. Dit geldt ook voor het half uur richting Pos 2. Hier krijgen we om 11.30 uur een uitgebreide lunch. Dit hebben de dragers ondertussen namelijk al met beperkte middelen klaargemaakt. We krijgen een bord met rijst, groenten, een gebakken eitje, kroepoek en kip en daarnaast ook nog fruit, een flesje cola en een kop thee. Er wordt goed voor ons gezorgd dus.
Na de lunch lopen we door naar Pos 3. Dit wordt al iets zwaarder, maar is nog wel goed te doen. Hier rusten we weer even uit en dan begint de klim naar Pos 4. Ik zeg klim, want het lopen gaat al snel over in klimmen. De berg is erg stijl en je klimt over rotsen en boomwortels. Ik moet af en toe even stilstaan en bijkomen. Bedenk maar hoe het is om uren achter elkaar een trap op te lopen. Je benen worden zwaar en gaan verzuren en dan heb ik ook nog een hele hoge ademhaling. Klagen wilde ik echter pas doen als het echt heel zwaar werd, dus ik heb me groot gehouden en ben stug doorgelopen.
Bij Pos 4 hebben we weer even uitgerust, voordat we begonnen aan de laatste klim naar het kamp voor de nacht. Het laatste stuk was ook meteen het zwaarste stuk. Op de rotsen lag veel gesteente, wat met elke stap een beetje naar beneden gleed. Je moest dus onwijs goed opletten, waar je je voeten neerzet. Gelukkig heb ik vanmorgen wandelstokken gehuurd bij het hoofdkantoor en deze komen nu goed van pas. Ik kan me ermee afzetten en tegenhouden en dat helpt me enorm. Na een laatste zware klim van ongeveer 1,5 uur komen we om 16.15 uur aan bij ons kamp. De dragers hebben onze tent al opgezet, dus we kunnen gelijk even gaan rusten. Ondertussen wordt onze wc-tent opgezet, wat niet meer is dan een zeil dat om stokken is gebonden met een gat in de grond. Even helemaal back to basic zullen we maar zeggen. Ook wordt het eten klaargemaakt (een heerlijke curry), zodat we lekker op tijd (om 18.00 uur) kunnen gaan slapen. Tijdens het tandenpoetsen pakken we nog even de zonsondergang mee, die de lucht prachtig roze-oranje kleurt en dan kruipen we knus ons tentje in. Vannacht om 2.00 uur gaat de trekking naar de top van Mount Rinjani namelijk weer verder.
Dag 2 – Naar de top van Mount Rinjani
Om 1.30 uur gaat de wekker. We hebben allebei niet zo best geslapen, omdat we op een heel dun matje lagen, waar je de grond doorheen kon voelen. We sliepen op een kamp, waar uiteraard nog veel meer tenten stonden. Aangezien niet iedereen besloot om op tijd te gaan slapen, was het dus nog lang onrustig op de kraterrand.
Na een broodje pasta en een kop thee ging om 2.30 uur onze hike verder naar de top van Mount Rinjani. In het pikdonker met een temperatuur rond het vriespunt, gingen we dik ingepakt en met een felle hoofdlamp om de berg op. De wandeling naar de top bestond uit 3 etappes. De eerste etappe ging stijl omhoog door een bosgebied. De ondergrond van boomwortels en rotsen ging al snel over in gruis en zand. Ik kan niet omschrijven hoe zwaar het is om stijl omhoog over een zandpad te lopen. Bij elke stap die je zet, glijd je weer een halve meter terug naar beneden. Steeds opnieuw moet je al je moed verzamelen om verder te gaan. Na 1,5 uur kwamen we aan op de volgende kraterrand. Vanuit het basiskamp leek de route hier redelijk recht door te lopen, maar niets is minder waar. Ook hier liep de route gewoon omhoog. Het voordeel van lopen in het donker was dat je geen idee hebt hoe ver je nog moet lopen. Iets wat ik in het begin heel fijn vond, maar wat verder op de route steeds zwaarder werd. Het wandelpad was ongeveer een meter breed met aan weerszijden een diep ravijn. Je moest dus goed gefocust blijven op het pad voor je om te voorkomen dat je ernaast zou stappen.
We liepen steeds 5 minuten gevolgd door een minuut pauze. Er leek geen einde aan te komen. Het laatste stuk naar de top was zo slopend. Je gleed steeds dieper weg in het zand en elke stap omhoog werd zwaarder en zwaarder. De laatste 200 meter greep de gids al zijn moed bij elkaar en pakte mijn hand en zo heeft hij me letterlijk naar de top getrokken. De zon was inmiddels al op en eenmaal boven was het uitzicht adembenemend! Huilend vielen we elkaar in de armen, WE DID IT! Het was een onbeschrijfelijk gevoel. Zo trots op elkaar en ook zo blij dat het eindelijk afgelopen was. De ontlading was enorm!
Na een half uurtje op de top begon de afdaling terug naar het basiskamp. Conditioneel was dit iets beter te doen, maar fysiek was het ook heel zwaar. De weg naar beneden was uiteraard net zo stijl en je kunt je simpelweg niet laten gaan, dus je moet jezelf doorlopend tegenhouden. Dit is slopend voor je enkels en je knieën. 3 uur later kwamen we volledig aan ons einde weer terug bij onze tent. Hier kregen we voor een tweede keer ontbijt: omelet met FRIETJES! Ik denk dat ik nog nooit zo blij ben geweest met een bord patat! Wat waren we daaraan toe zeg.
Volgens het programma was het de bedoeling om ‘s middags af te dalen naar het kratermeer. Dit zou een wandeling zijn van ongeveer 3,5 uur. Hier zouden we dan even kunnen zwemmen om vervolgens weer 3,5 uur omhoog te lopen naar onze volgende slaapplek. Het alternatief was dezelfde route als dag 1 terug naar beneden lopen en op Pos 2 overnachten. Morgen zouden we dan nog maar 2 uur moeten lopen naar het beginpunt, alvorens we onze reis zouden voortzetten naar de Gili eilanden. Aangezien we fysiek volledig gesloopt waren, hebben we gekozen voor de tweede optie. Na het ontbijt hebben we rustig onze spullen gepakt en zijn we begonnen aan de klim naar beneden richting Pos 2. Om 15.30 uur waren we bij onze slaapplek en werd ons tentje weer opgezet. Het was een prachtig plekje om te kamperen, zeker omdat we nu de enige waren. We sloten de dag af met Nasi Goreng en zijn om 20.00 uur als een blok in slaap gevallen.
Dag 3 – De laatste kilometers
Om 6.00 uur worden we wakker na een redelijke nacht. Onze gids brengt een lekker ontbijtje op bed (bananenpannenkoeken met chocoladesaus). Om 7.30 uur vervolgen we onze hike richting het eindpunt van de trekking, waar we een kleine 2 uur later aankomen. Hier wacht de driver op ons en keren we terug richting het hoofdkantoor in Senaru, waar we onze backpacks weer kunnen ophalen.
We nemen afscheid van de gids en de dragers en geven ze ieder een fooi van 100K (€7), waar ze echt ontzettend blij mee zijn. Onderweg is het ons wel duidelijk geworden wat een eenvoudig bestaan deze mannen hebben en hoe gelukkig ze zijn met hetgeen ze hebben. Na de aardbeving van 2019 op Lombok heeft de gids zijn huis compleet opnieuw moeten opbouwen. Tijdens de coronatijd die daarop volgde, had hij geen werk, omdat er geen toeristen waren en moest hij zijn inboedel, kleding en schoenen verkopen om rond te komen. Hij werkte dagelijks in de rijstvelden voor 50K per dag (€3,50). Hij vertelde ook dat hij een vriend heeft in Parijs die hij heel graag eens op zou zoeken, maar dat er simpelweg geen geld is om erheen te vliegen. Deze trip doet ons dus extra beseffen hoe bevoorrecht wij zijn en hoe goed we het thuis hebben. Ook ons verlangen naar een douche, een wc en schone kleding was deze dagen heel groot, wat je ook extra doet beseffen hoe belangrijk deze kleine dingen zijn.
Praktische tips
- Neem zo min mogelijk bagage mee tijdens de trekking. Grote bagage kun je vaak achterlaten op het beginpunt van de trekking (in dit geval het hoofdkantoor van Rinjani Trekking Center) en zelf kun je een kleine rugzak meenemen. Belangrijk om mee te nemen tijdens de trekking: korte en lange outfit, thermokleding, handschoenen, muts, wandelschoenen, windjack, wandelsokken, hoofdlamp, toiletspullen (o.a. zonnebrand, pijnstillers, blarenpleisters), toiletpapier, vochtige doekjes, energierepen.
- Er gaan dragers mee tijdens de trekking die eten en drinken en de tenten en slaapzakken zullen dragen. Deze mannen lopen vaak fluitend op hun teenslippers naar boven, wat echt verbazingwekkend is! Aan het einde van de trekking hebben zowel zij als de gids wel een goede fooi verdiend. Denk hierbij aan 100K tot 150K per persoon (€7 tot €10 p.p.).
- Wij hebben onze trekking geboekt via Bookatrekking.com. Op hun website kun je je goed inlezen over de trekking en als je vragen hebt, kun je eenvoudig contact hebben via de mail of telefonisch. Tevens kunnen ze het vervolg van je reis voor je regelen. Dit vonden wij super fijn, omdat je dan geen zorgen meer hebt, zodra je terugkomt van de trekking.
- Na het beklimmen van Mount Rinjani zul je niets liever willen dan uitrusten. De Gili eilanden zijn hiervoor de perfecte uitvalsbasis. Gili Trawangan staat bekend om de relaxte, gezellige sfeer en het uitgaansleven. Wil je liever wat meer rust? Dan is Gili Air het perfecte eiland voor jou.